Arkadaşlar merhaba, Muğla Marmaris'in bir köyündeyim. Bulunduğum yer merkeze yaklaşık 1 saat mesafede ve ne yazık ki ben de sürekli burada yaşamıyorum, geçici müddetle babamın yanına geldim.
Babamın sokağında beslediği kedilerden bir tanesi diğerlerinden biraz farklı. Ne zaman mama koysak koyduğumuz mamayı, suyu, sütü bırakıp ilk fırsatta kendini sevdirmenin peşinde. Aynı zamanda da kısırlaştırılmış. Muhtemelen daha önce sahiplenilip sokağa bırakılmış. Bu üç renkli arkadaşımız, siyah burnuyla her ne kadar Gargamel'in kedisi Azman'a benzese de aksine çok sakin ve sevecen bir çocuk.
Ben bu arkadaşın son bir haftadır mama yerken zorlandığını fark ettim, iki kere Marmaris'e veterinere götürdüm. Veteriner boğazında bir sorun olduğunu söyledi. İlkinde antibiyotik ve serum yaptı gönderdi, bize de eczaneden bir antibiyotik almamızı ve verebildiğimiz kadar onu vermemizi söyledi. Yapmaya çalıştık ama tabi sokak hayvanı olduğu için böyle bir şey ne mümkün. Durumu kötüleşince tekrar götürdük, yine antibiyotik yaptı. Bizim vermeye çalıştığımız antibiyotiğin de kokusunu aldığı için artık kaçıp gitmeye ve birkaç gün gelmemeye başladı.
İki gün sonra, dün açlık ve susuzluktan çok kötü halde tekrar geldi, arka ayakları neredeyse tutmuyor. Derisi vücuduna yapışmış ve yoluna yürüyecek hali yok.
Şimdilik onu tekrar kaçıp gitmesin diye taşıma kafesine koydum, dün gece yanına da biraz süt koydum. Normalde sütü görünce kaçıp gidiyordu, bu sefer bütün gece sütle baş başa kalınca ne kadar zorlansa da sütü içmiş.
Bu arkadaş gözümün önünde eriyip gidiyor, gözümü kapatıp görmezden de gelemiyorum. Yakında da İstanbul'a döneceğim ve babamın da ilgilenemeyeceğini ya da ilgilenmeyeceğini biliyorum. Gözümün önünde bir şey yapamadan böyle izledikçe de canım çok sıkılıyor ve üzülüyorum. Barınak fikrini düşündüm, aradım ama kendileri bu tarafa gelmemek için "Kovid bile olabilir bilemeyiz biz" falan gibi bahaneler üretmeye çalışınca barınakta da görebileceği muamele pek ümit vermedi.
Açıkçası bu başlığı sizlere ne yapsam acaba diye danışmak için açtım, sahiplendirmek bir seçenek olabilir mi sizce? Oraya başlık açsam ilgilenen olur mu?
Babamın sokağında beslediği kedilerden bir tanesi diğerlerinden biraz farklı. Ne zaman mama koysak koyduğumuz mamayı, suyu, sütü bırakıp ilk fırsatta kendini sevdirmenin peşinde. Aynı zamanda da kısırlaştırılmış. Muhtemelen daha önce sahiplenilip sokağa bırakılmış. Bu üç renkli arkadaşımız, siyah burnuyla her ne kadar Gargamel'in kedisi Azman'a benzese de aksine çok sakin ve sevecen bir çocuk.
Ben bu arkadaşın son bir haftadır mama yerken zorlandığını fark ettim, iki kere Marmaris'e veterinere götürdüm. Veteriner boğazında bir sorun olduğunu söyledi. İlkinde antibiyotik ve serum yaptı gönderdi, bize de eczaneden bir antibiyotik almamızı ve verebildiğimiz kadar onu vermemizi söyledi. Yapmaya çalıştık ama tabi sokak hayvanı olduğu için böyle bir şey ne mümkün. Durumu kötüleşince tekrar götürdük, yine antibiyotik yaptı. Bizim vermeye çalıştığımız antibiyotiğin de kokusunu aldığı için artık kaçıp gitmeye ve birkaç gün gelmemeye başladı.
İki gün sonra, dün açlık ve susuzluktan çok kötü halde tekrar geldi, arka ayakları neredeyse tutmuyor. Derisi vücuduna yapışmış ve yoluna yürüyecek hali yok.
Şimdilik onu tekrar kaçıp gitmesin diye taşıma kafesine koydum, dün gece yanına da biraz süt koydum. Normalde sütü görünce kaçıp gidiyordu, bu sefer bütün gece sütle baş başa kalınca ne kadar zorlansa da sütü içmiş.
Bu arkadaş gözümün önünde eriyip gidiyor, gözümü kapatıp görmezden de gelemiyorum. Yakında da İstanbul'a döneceğim ve babamın da ilgilenemeyeceğini ya da ilgilenmeyeceğini biliyorum. Gözümün önünde bir şey yapamadan böyle izledikçe de canım çok sıkılıyor ve üzülüyorum. Barınak fikrini düşündüm, aradım ama kendileri bu tarafa gelmemek için "Kovid bile olabilir bilemeyiz biz" falan gibi bahaneler üretmeye çalışınca barınakta da görebileceği muamele pek ümit vermedi.
Açıkçası bu başlığı sizlere ne yapsam acaba diye danışmak için açtım, sahiplendirmek bir seçenek olabilir mi sizce? Oraya başlık açsam ilgilenen olur mu?