Öncelikle herkese merhaba, aranıza yeni katıldım, sorumun daha net anlaşılabilmesi için biraz açıklama yapma gereği hissediyorum, umarım okurken sıkılmazsınız. Bir kaç ay önce ikiz kardeşim ve annem köpek sahiplenme fikrini ortaya attı, ben de oldum olası hayvanları sevdiğim için bu durum beni çok memnun etti, fakat öğrenci olduğum için ve o dönem köpekleri gezdirme fikri beni biraz korkuttu için (semtimizde sokaklarda çok fazla köpek var) aile arasında bir iş bölümü gibi bir plan yaptık (saçma olduğunun farkındayım, ama o dönem mantıklı gelmişti). İkiz kardeşim köpeğimizi gezdirmekten sorumlu olacaktı, ben maması ve eğitimiyle ilgilenecektim, annem ise maddi konularla ilgilenecekti. O dönem köpekler hakkında bilgili olduğumuzu zannettiğimiz için böyle bir iş bölümünün saçma olduğunu başta kavrayamamıştım, ilerleyen zamanlarda sahiplenmek için bir köpek bulduk, fakat ailemin söylemleri beni tatmin etmedi, nasıl diyeyim, daha doğrusu aileme güvenemedim. Bir can sahiplenmek çok büyük bir sorumluluk ve verdikleri sözleri tutmayacaklarından endişelendiğim için köpek sahiplenmekten vazgeçtiğimi söyledim onlara, fakat beni dinlemediler ve ertesi gün cagisu'yu sahiplendiler. İlk hafta her şey güzeldi, fakat daha sonra cagisu'yla ilgilenmemeye başladılar, kardeşim gezdirmeyi bırakın yanına bile inmiyordu, annem de aynı şekilde. Bütün sorumluluk benim üzerime kaldı, bundan şikayetçi değilim yanlış anlamayın, cagisu mutlu olsun, benim için önemli olan şey bu. Kaldırabileceğimden fazla sorumluluğun altındayım, ama onu çok seviyorum, her ne kadar okul, özel dersler vs ile birlikte bu sorumluluğu devam ettirmek beni yorsa da asla şikayetçi değilim, onun mutlu olması ve üzülmemesi için her şeyi yaparım. Bunları anlatıyorum, çünkü nasıl bir süreçten geçtiğimizi daha iyi anlayıp yardımcı olabilmenizi umuyorum.
Cagisu'nun her şeyiyle ben ilgilenmeye başladım, bize geldiğinde 8-9 aylık kadardı, labrador-pitbull melezi, kısır olmayan erkek bir köpekti. İnsanlarla şaşırtıcı derecede çok sosyaldi, gördüğü her insanla oynamak istiyor, tek bir insana bile agresyon sergilemiyordu. Oldukça akıllı bir köpekti, pozitif eğitim yöntemlerini araştırıp clicker ile ona temel itaat eğitimini verdim, çok hızlı öğrenen bir köpekti zaten. Bahçemiz var büyük, orada yaşıyor. Sürekli oyun oynamak istiyor, her şeyle herkesle, tanımadığı insanlarla bile, ben de tabii ki oyunun onun sosyal ve psikolojik gelişimi açısından ne kadar önemli olduğunun bilincindeyim, sürekli oyun oynuyorum onunla. Diğer insanlarla sosyalleştirmeye de devam ettim, o da çok keyif aldı bu deneyimlerden, dediğim gibi insan aşığı bir köpek.Şuan 1.5 yaşında. Fakat eski sahibi cagisu'yu diğer hayvanlarla hiç sosyalleştirmemiş, başka bir hayvan gördüğü zaman ya ağlıyor, ya aşırı heyecanlanıyor ya da korkuya dayalı agresyon sergilemeye başlıyor. Bizim evimize yakın, sahipli bir köpek vardı, onunla sosyalleştirmeyi denedim fakat o köpek cagisu'ya bir kaç kere saldırıp dominantlık sergilemeye çalıştı, zaten sosyal olmadığı için bu deneyim onu kötü etkiledi ve sanki her canlı ona saldıracakmış gibi korkuya dayalı agresyon sergiliyor. Semtimizde çok fazla sahipli,sahipsiz köpek var. Bu durum yürüşe çıktığımız zaman gerçekten çok büyük problem oluyor, verdiğim itaat eğitimi dışarıda neredeyse işe yaramıyor, çünkü çok heyecanlı oluyor. Sadece yürüyüş için de değil, diğer hayvanlarla arkadaş olmak, onlarla oyun oynamak istiyor. Bir hayvanla karşılaştığı zaman genelde kuyruğunu vücudunun hizasında, orta tarafta tutuyor, oyun oynamak istediğini gösteren hareketler yapıyor, ama nasıl davranması gerektiğini bilmiyor, karşısındaki köpekleri korkutuyor, kendisi de korkuyor ve gerçekten bu durum benim de özgüvenimi düşürüyor. Öğrenci olduğum için sosyalleştirme eğitimine göndermem pek mümkün değil, çünkü fiyatları gerçekten aşırı pahalı. Ben cagisu'nun bahçede olduğu kadar dışarıda da mutlu, insanlarla olduğu kadar canayakın olabilmesini istiyorum diğer hayvanlarla da. Dışarıya çıkmayı çok seviyor, düzenli çıkarmaya çalışıyorum fakat bu durum yüzünden gerçekten bazen ikimize de zehir oluyor, resmen karşımıza köpek çıkmaması için dua ede ede gidiyoruz. Bununla ilgili videolar izledim, kitap okuyorum şuanda, fakat gerçekten detaylı bir bilgi barındırmıyor hiç birisi. Cesar Milan' ın köpekleri rehabilite edişi de bana sağlıklı bir metod olarak gelmiyor, pozitif yöntemle cagisu'yu sosyalleştirmek istiyorum diğer hayvanlarla, fakat bilgiye erişim sağlayamıyorum, eriştiğim kaynakların çoğu da yabancı oluyor ve çok teknik dille anlatılmış oluyor, anlayamıyorum. Bana tavsiye edebileceğiniz bir şey var mı? Kitap olabilir, ya da kendi deneyimlerinizden yola çıkıp tecrübelerinizden bahsedebilir misiniz? Bu durum gerçekten bende çok büyük stres yaratıyor, ciddi anlamda mutsuz ediyor beni. Onun diğer hayvanlarla da arkadaş olmasını istiyorum, çünkü o da bunu istiyor fakat korkuyor. Şimdiden teşekkür ederim, kusura bakmayın çok uzun oldu fakat süreci iyi anlatabilmek için açıklama gereği hissettim, şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için.
Cagisu'nun her şeyiyle ben ilgilenmeye başladım, bize geldiğinde 8-9 aylık kadardı, labrador-pitbull melezi, kısır olmayan erkek bir köpekti. İnsanlarla şaşırtıcı derecede çok sosyaldi, gördüğü her insanla oynamak istiyor, tek bir insana bile agresyon sergilemiyordu. Oldukça akıllı bir köpekti, pozitif eğitim yöntemlerini araştırıp clicker ile ona temel itaat eğitimini verdim, çok hızlı öğrenen bir köpekti zaten. Bahçemiz var büyük, orada yaşıyor. Sürekli oyun oynamak istiyor, her şeyle herkesle, tanımadığı insanlarla bile, ben de tabii ki oyunun onun sosyal ve psikolojik gelişimi açısından ne kadar önemli olduğunun bilincindeyim, sürekli oyun oynuyorum onunla. Diğer insanlarla sosyalleştirmeye de devam ettim, o da çok keyif aldı bu deneyimlerden, dediğim gibi insan aşığı bir köpek.Şuan 1.5 yaşında. Fakat eski sahibi cagisu'yu diğer hayvanlarla hiç sosyalleştirmemiş, başka bir hayvan gördüğü zaman ya ağlıyor, ya aşırı heyecanlanıyor ya da korkuya dayalı agresyon sergilemeye başlıyor. Bizim evimize yakın, sahipli bir köpek vardı, onunla sosyalleştirmeyi denedim fakat o köpek cagisu'ya bir kaç kere saldırıp dominantlık sergilemeye çalıştı, zaten sosyal olmadığı için bu deneyim onu kötü etkiledi ve sanki her canlı ona saldıracakmış gibi korkuya dayalı agresyon sergiliyor. Semtimizde çok fazla sahipli,sahipsiz köpek var. Bu durum yürüşe çıktığımız zaman gerçekten çok büyük problem oluyor, verdiğim itaat eğitimi dışarıda neredeyse işe yaramıyor, çünkü çok heyecanlı oluyor. Sadece yürüyüş için de değil, diğer hayvanlarla arkadaş olmak, onlarla oyun oynamak istiyor. Bir hayvanla karşılaştığı zaman genelde kuyruğunu vücudunun hizasında, orta tarafta tutuyor, oyun oynamak istediğini gösteren hareketler yapıyor, ama nasıl davranması gerektiğini bilmiyor, karşısındaki köpekleri korkutuyor, kendisi de korkuyor ve gerçekten bu durum benim de özgüvenimi düşürüyor. Öğrenci olduğum için sosyalleştirme eğitimine göndermem pek mümkün değil, çünkü fiyatları gerçekten aşırı pahalı. Ben cagisu'nun bahçede olduğu kadar dışarıda da mutlu, insanlarla olduğu kadar canayakın olabilmesini istiyorum diğer hayvanlarla da. Dışarıya çıkmayı çok seviyor, düzenli çıkarmaya çalışıyorum fakat bu durum yüzünden gerçekten bazen ikimize de zehir oluyor, resmen karşımıza köpek çıkmaması için dua ede ede gidiyoruz. Bununla ilgili videolar izledim, kitap okuyorum şuanda, fakat gerçekten detaylı bir bilgi barındırmıyor hiç birisi. Cesar Milan' ın köpekleri rehabilite edişi de bana sağlıklı bir metod olarak gelmiyor, pozitif yöntemle cagisu'yu sosyalleştirmek istiyorum diğer hayvanlarla, fakat bilgiye erişim sağlayamıyorum, eriştiğim kaynakların çoğu da yabancı oluyor ve çok teknik dille anlatılmış oluyor, anlayamıyorum. Bana tavsiye edebileceğiniz bir şey var mı? Kitap olabilir, ya da kendi deneyimlerinizden yola çıkıp tecrübelerinizden bahsedebilir misiniz? Bu durum gerçekten bende çok büyük stres yaratıyor, ciddi anlamda mutsuz ediyor beni. Onun diğer hayvanlarla da arkadaş olmasını istiyorum, çünkü o da bunu istiyor fakat korkuyor. Şimdiden teşekkür ederim, kusura bakmayın çok uzun oldu fakat süreci iyi anlatabilmek için açıklama gereği hissettim, şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için.
