biliyorum burası dert forumu değil ama derdimi anlatacağım kimse yok. özür dilerim
idrar yollarından işeyemeyen kedimi zor bela veterinere götürmüştük, tedavisi yapıldı ve o an ihtiyacı olan mamayı alabilmiştik.
şimdi tekrar aynı sorunu yaşıyor, kedi kumu yok (son bir gıdım çam pellet kumu kullandık bitti), ihtiyacı olan özel mama bir kenara normal maması bile yok (2 haftadır annemin arkadaşından mama alıp öyle verdik..) ve çok stresli bir ortamda büyüyüp yaşadı
tekrar veterinere götürmem imkansız daha mamasını ve kumunu bile alamıyorum
şuan 1.5 yaşında naci, kardeşi şirin de aynı sorunu yaşıyor.. ( o da 1.5 yaşında )
kuma girip çıkıp ağlıyor şuanda mesanesi aşırı dolu değil biraz yattı dinleniyor, ama sonunu biliyorum..
işetmeye çalıştım ama hiç yardımcı olmuyor, kumda durmadı çıktı.
önceki tedaviden yarım kalan antibiyotik iğneleri var, tarihleri geçmiş sanırım. hoş ki annemle ben iki aptal iğneyi bile yapamazdık..
böyle olacağını hiç düşünmedim, ben daha çocuğum 18 yaşındayım bu kedileri sahiplendiğimiz zaman durumumuz bu kadar kötü değildi
daha önceden kedileri dışarı salmamız gerekirdi ama bunu da düşünemedim, ben gerçekten saf ve aptalım. ama hiçbirisi benim suçum değil,,
ben zaten yeterince sefalet içinde yaşıyorum ama bu hayvanların suçu günahı ne, onlar en masum ve saflar
gerçekten bıktım, artık hiçbişey yaşamak istemiyorum. çocuğum kardeşim dediğim hayvan acı çekiyor ve ben hiçbirşey yapamıyorum, daha naci ve şirini bile sağlıklı şekilde yaşatamazken nasıl yaşayabilirim ki.
(kahveli naci diğeri şirin)
idrar yollarından işeyemeyen kedimi zor bela veterinere götürmüştük, tedavisi yapıldı ve o an ihtiyacı olan mamayı alabilmiştik.
şimdi tekrar aynı sorunu yaşıyor, kedi kumu yok (son bir gıdım çam pellet kumu kullandık bitti), ihtiyacı olan özel mama bir kenara normal maması bile yok (2 haftadır annemin arkadaşından mama alıp öyle verdik..) ve çok stresli bir ortamda büyüyüp yaşadı
tekrar veterinere götürmem imkansız daha mamasını ve kumunu bile alamıyorum
şuan 1.5 yaşında naci, kardeşi şirin de aynı sorunu yaşıyor.. ( o da 1.5 yaşında )
kuma girip çıkıp ağlıyor şuanda mesanesi aşırı dolu değil biraz yattı dinleniyor, ama sonunu biliyorum..
işetmeye çalıştım ama hiç yardımcı olmuyor, kumda durmadı çıktı.
önceki tedaviden yarım kalan antibiyotik iğneleri var, tarihleri geçmiş sanırım. hoş ki annemle ben iki aptal iğneyi bile yapamazdık..
böyle olacağını hiç düşünmedim, ben daha çocuğum 18 yaşındayım bu kedileri sahiplendiğimiz zaman durumumuz bu kadar kötü değildi
daha önceden kedileri dışarı salmamız gerekirdi ama bunu da düşünemedim, ben gerçekten saf ve aptalım. ama hiçbirisi benim suçum değil,,
ben zaten yeterince sefalet içinde yaşıyorum ama bu hayvanların suçu günahı ne, onlar en masum ve saflar
gerçekten bıktım, artık hiçbişey yaşamak istemiyorum. çocuğum kardeşim dediğim hayvan acı çekiyor ve ben hiçbirşey yapamıyorum, daha naci ve şirini bile sağlıklı şekilde yaşatamazken nasıl yaşayabilirim ki.
(kahveli naci diğeri şirin)