Merhaba, Biz de bir dişi
dogo argentino ile birlikte yaşıyoruz. Tanıdığım biri var ve bahçesinde sokaktan kurtardığı köpekleri besliyor. çok yaşlı oldukları için kısırlaştırmadıkları bir dişi ve bir erkek köpekleri çiftleşmiş ve 8 canlı yavru dünyaya gelmiş. BUnlardan bir dişi yavruyu sahipleneceğim 1 ay sonra. (2 ayın anne yanında dolmasını bekliyorum) daha önce iki köpeği yanyana yaşamaya alıştırma tecrübem olmadı. Bir süre farklı yerlerde kalacaklar. En azından yeni yavrunun minimum 15-20 kiloya gelmesini bekleyeceğim bahçede aralarında engel yokken yaşamaları için. Dogomuz çok uysal ve oğlumla büyüyorlar. insanların en çekindiği ısırma konusunda şöyle bir örnek vereyim. korkanlara göstermek için elimi ağzına soktuğumda ağzını daha çok açıyor. (bunu kimsenin yapmasını tavsiye etmem yinede) Bu arada dogomuz 7 aylık ve 35 kilodan fazla şu anda.
Diğer yavru ile günün farklı saatlerinde bizim nezaretimizdeyken yanyana bolca gelecekler. Bu bence önemli bir husus.
Bu kadar uysal olduğu halde niye diğer yavrunun biraz daha büyümesini niye bekleyeceğim. Dogonun hayatımıza girdiği ilk andan beri belli başlı şeyleri benimsedim. Bunlardan biri de köpeklerin geçmiş ve gelecek gibi mevhumlarının olmadığı ve hormonal ufak değişimler anında bile davranışlarının değişebileceği. Örnek olarak çiftleşme dönemindeki koruma köpekleri bile bu dönemde görevlerini tam olarak gerçekleştiremiyorlar. Çok uysal olsa da biz yanlarında yokken oğlumuzla tek başına bırakmıyoruz.
Son dönemde dikkat ettiğim hususlardan birisi de şu oldu, Dogomuz, oğlumuzun kilosunu geçmeye başladıktan sonra hiyerarşik düzenimizde oğlanın basamağının üstüne çıkmak için bazı sıkıştırmalar, oyun gibi de olsa devirmeye çalışmalar gözlemledim. Yanına gelebilecek bir yavru ile hemen başbaşa bırakmak çok doğru bir tercih olmayacak. (bu yazdıklarım bahçede ve yanlarında çoğu zaman kimse olmadan bakıldığı durumlar içindir)
Birbirlerine alışma aşamalarının en kaçınılmazı hiyerarşik düzendeki yerlerini belirlemek için bazı gergin anların yaşanabileceğidir. Ne yazıkki bu anlar tahminimce yanlarında kimse yokken, yani ilgilerini dağıtacak başka bir şeyin olmadığı ortamda, tek ilgilerinin birbirleri olduğu anlarda yaşanacaktır
40 yılda bir yazıyorum, lafı da çok uzatıyorum. Uzun lafın kısası, köpekleri yanyana koyduğunuzda "Selam, naber, hımm birliktemi yaşayacağız. o zaman bir klübe seç birlikte hiç sorunsuz yaşayalım" demeyecekler. ikisinin de birbirinin hareketlerinde belirttikleri mesajları anlayabilecek duruma gelmelerini bekleyeceğim. yukarıda yazdığım durum çok uzun sürmeyecek, herhangi bir zamanda gerçekleşecek olsa da muhtemelen 5 dakika içinde taşlar yerine oturacak. Sonrasında ömürlerinin sonuna kadar bizlerin bir hatası olmadığı sürece kavga etmeyeceklerdir.
Yazıyı buraya kadar okuyan varsa hakkını helal etsin