Bowie bey bana geldiğinde 3 aylıktı(Aşağıdaki resimler o dönemden), şimdi 6 aylık. Çok tatlı bir tanışmamız oldu kendisiyle. Henüz işim olmadığından ailemle yaşıyorum ve kendimi bildim bileli hayvanları eve sokma taraftarı değillerdi(buna karşın annem sokakta yemeklerin artıklarını her gün dışarı koyar) ve 12 yıl önce kaplumbağam da köpek-kedi-yaaa bari kuş alın sızlanmalarımın sonucu eve gelmişti. İşim olunca ve kendi evime çıkınca bir kedi-köpek sahiplenmeyi düşünüyordum ancak bu yıl ağustos ayında bir tane ponçik bizim balkona bağırmaya başladı. Ertesi gün smokin kardeşi, ondan sonraki gün de smokin annesini getirdi, ama daha çok kardeşiyle geliyordu. Biz de arada evdeki yiyeceklerle beslemeye ve o sırada sevmeye başladık. İçimden de hep "Biri bana biri kardeşime gelmiş sanki bebelerin" diyordum da içeri almaya cesaretim yoktu. Bir gün şu anki okulumdaki sınıf arkadaşım bizde kaldı ve sabahında bunlar yine gelince sevmeye çıktık. Eve dönerken bir de baktık bebelerden biri pıtı pıtı bizi garaj kapısına takip ediyor(Elbette bu kişi kardeşini falan peşinde sürükleyen elebaşı...). Arkadaşım bir anda kucaklayıverdi, eve soktuk. Ben yalvardım ve gizlice kum, mama vs almaya çıktım. O gece parazit aşısı oldu diye balkona kapattık bir günlüğüne ama akşam evdekiler beni sürekli azarladı. Kuzucuk içeri girmek için, ben de ailemi ikna etmek için ağladım. Sabah olunca bir günü tamamlamaya kıyamadan 12 saatte aldım odama kedimi... Yaklaşık bir ay içerisinde bizim evdekiler çok sevmeye başladılar elbette. Hiç sevmeyen babaannem bile "bizim kedi diğerleri gibi değil akıllı, gel arkadaşım" vs demeye, "balım" diye sevmeye(ki bu kadın bizi bile hiç o kelimeyle sevmemişti) başladı. Şimdi kendileri 3 kiloluk, kucak delisi bir kedi. Eve gelince istisnasız kapıda karşılayan, bir saatliğine ayrılmış olsak dahi on beş dakika yaptıklarını anlatmaya çalışan ve sevgiden ne yapacağını şaşırıp kıyafet, el yalayıp kafayı zorla avcunuza sokmaya çalışan, hızını alamayıp bir de ısıran bir manyak oldu. Balkona topladığı ailesine gelince, Bowie eve girdi, bunlar gelmeyi kesti. Benim kedi meğerse kendisi gelmek istediği için diğerlerini de peşinde sürüklemeye çabalıyormuş, keza eve geldiği anda etrafı koklayıp kendini yatağıma atmış, balkon hapsinden sonra eve girdiği anda da gitmeyeyim diye sürekli üstüme tırmanmaktan ve kollarımı zorla tutmaktan tırnak içinde bırakmıştı beni, bağırıyor korkusuna tuvalete bile gidemez hâle gelmiştim. 😅 İlk haftalarda ishaldi hep, veterineri değiştirip ishali de iyileşince nur topu gibi bir çocuk oldu.
aşırı sempatik duruyor, diğer yazınızda dediğim gibi bir ömür mutlu yaşamanızı diliyorum🙏🏻